Πνευματικός Θάνατος
(Απόστολος Καλιατζάς)

Κοιτούσα να ξεφύγω
απ' το φως,
η πόλη με προστάτεψε
μ' αγαπά,
τη νιώθω δική μου.
Θέλω να ξεφύγω
απ' τον εαυτό μου
που αναρχείται.
Φίλοι,
αφήστε με στο Θεό
και διαλυθείτε αργά,
όπως τ' άνθη της αμυγδαλιάς
και της μηλιάς,
στο ζεστό άνεμο...

[Διασκελισμοί, 1997]

Άτιτλο
(αν)

Μοιάζει η ζωή μου σα με σεντόνι σκεπασμένη
και δε με βρίσκει πια ποτέ
το φως.
Κι ούτε κι εσύ ξανά θα με 'βρεις φοβισμένη,
δε θα με βρεις ποτέ,
γι' αυτό...

[2011]