Άτιτλο

(αν)

Κι όλο φοβάμαι κάθε τόσο,
μη φεύγεις κι εσύ,
σα φεύγω κι εγώ
κι εκεί που όλο γυρνάω σ' εσένα,
να γυρνάς κι εσύ σ' εμένα
κι αντί φιλιά στα χείλη
να γράφουμε κύκλους από βροχή και σκόνη
σχηματίζοντας την τρύπα που μια μέρα θα μας ρουφήξει μέσα της,
την ίδια τρύπα που στο χείλος της σε συνάντησα μια όμορφη ημέρα του φθινοπώρου
την ίδια ημέρα που σταμάτησα στην άκρη του κόσμου και στάθηκα να σ' αγαπήσω.

[2005]